Aleksandra Szumińska z Tykocina - 1v Klamrzyńska, 2v Stromfeld

  "Słowik z nad Narwi"

https://polona.pl/item/portret-aleksandry-stromfeld-klamrzynskiej,NzA5ODg1NDM/0/#info:metadata

 

 

Była córką Sylwestra Szumińskiego i Emilii z Michałowskich, którzy pochodzili z parafii Lipsk k. Augustowa i tam pobrali się w 1846 roku.

 

Małżonkom urodziły się 4 córki: Baltazaria, Katarzyna, Aleksandra i Julia. 

Przed rokiem 1859, Szumińscy zamieszkali w Tykocinie gdzie Sylwester był kasjerem w Magistracie, za czasów burmistrza Ludwika Antoszewicza. 

W Tykocinie urodziła się Aleksandra w 1859 (ochrzczona w 1861) i Julia w 1863.

Działo się w mieście Tykocinie 28 lutego 1861 roku. Stawił się Sylwester Szumiński kasjer Magistratu miasta Tykocina w Tykocinie zamieszkały lat 43 mający i w obecności Alfonsa Mullera poczthalera (L 33) i Ludwika Antoszewicza burmistrza miasta Tykocina (L 50) i okazał nam dziecię płci żeńskiej urodzone tu w Tykocinie na dniu 26 maja 1859 roku, o godz. 7 rano, z niego i jego małżonki Emilii z Michałowskich lat 33 mającej. Dziecięciu temu na chrzcie św. w dniu dzisiejszym przez nas odbytym nadane zostało imię Aleksandra. Chrzestnymi byli Ludwik Kołomyjski i Józefa Wrzosek. Akt ten, którego spisanie opóźnionym zostało z powodu oczekiwania familii, stawającemu i świadkom przeczytany przez nas i przez nich podpisany został.

                                                                                      ***

W latach 1870-tych znajdujemy tę rodzinę już w Łomży 

W 1875,  szesnastoletnia Aleksandra Szumińska poślubiła łomżanina,  Franciszka Józefa Edmunda Klamrzyńskiego. Tu urodzili się ich trzej synowie.

Na tym indeksie brakuje syna Stanisława ur. w 1876.

 

http://wirtualnie.lomza.pl/wirtualnie/2019/09/04/slownik-nazwisk-lomzan-xv-xix-w-czesc-2/#page/52

 

Po śmierci męża (w 1879), Aleksandra wyjechała do Warszawy. Tam (w 1880) rozpoczęła studia w Instytucie Muzycznym, grę na fortepianie oraz teorię muzyki. Na jej talent wokalny zwrócił uwagę Tytus Mikulski, artysta Teatru Wielkiego, u którego uczyła się śpiewu. Dzięki niemu w 1881 debiutowała jako śpiewaczka na estradzie warszawskiego Towarzystwa Muzycznego. Po ukończeniu studiów (w 1884) została solistką, śpiewała partie sopranowe: Hanny w „Strasznym dworze” i Chichy w „Jawnucie” Stanisława Moniuszki. 

 Wg recenzji już po jej debiucie chwalono "głos świeży, dźwięczny, rozleg­łej skali, technikę już dość wyrobioną i ujmującą po­wierzchowność". Recenzent "Echa Muzycznego, Te­atralnego i Artystycznego" podkreślał, że głos jej sięga bez trudności "do E nad trzecią dodaną górną, co każe przypuszczać, że posiada F i fis". W "Albumie Teatralnym" zwracano uwagę na "słowiczy jej głos, technikę dopro­wadzoną do wyżyn prawdziwego artyzmu, łatwość try­lu w staccatach i wdzięk w całej postaci".*

Teatr Wielki w Warszawie (ok. 1890)

 

"Słowo". R. 16, 1897, nr 112   https://crispa.uw.edu.pl/object/files/28916/display/Default

Gry dramatycznej uczyła się u Czesława Stromfelda, którego poślubiła 7 września 1884. Odtąd występowała jako Stromfeld - Klamrzyńska.

 

Ich podpisy pod aktem ślubu.

W 1884, na Zamku Królewskim w Warszawie, śpiewała dla cara Alexandra III i carowej Marii. Zaproszona przez Operę Cesarską wyjechała na występy gościnne do Petersburga. Następnie jako Emma Stromfeld występowała w Moskwie, Tyflisie, Charkowie i Odessie. 

Jej dalsza kariera to występy na scenach europejskich: w Mediolanie, Madrycie, Londynie, Florencji, Neapolu, Palermo, Hadze i Amsterdamie. Po zakończeniu w 1898 kariery scenicznej osiadła w Odessie. Tam przez dwadzieścia lat prowadziła działalność pedagogiczną. 

Foto. nieznany - "Album teatralne", t.2, 1897 r.

 

W 1919 wróciła na stałe do Polski, zamieszkała w Kielcach i uczyła śpiewu. Uchodziła za jedną z najwybitniejszych śpiewaczek operowych końca XIX w. Miała w repertuarze arie z około sześćdziesięciu oper. 

Zmarła w Kielcach i tam została pochowana 3 kwietnia 1946 roku. Obok spoczywa jej syn Stanisław.

*https://encyklopediateatru.pl/osoby/81345/aleksandra-stromfeld-klamrzynska