Rezydencja Ekonomiczna w Tykocinie

Dawna „Rezydencja Ekonomiczna” - siedziba zarządcy dóbr tykocińskich i ośrodek handlu zbożem, powstała z fundacji JK Branickiego. Zajmowała osiem placów miejskich. Przy ulicy stał dwór, a za nim w stronę rzeki, znajdowały się budynki gospodarcze i budynek więzienia.

Inwentarz z 1771 roku, tak te budowle opisuje. Od zachodu, po lewej stronie dziedzińca usytuowana była wozownia i stajnia razem ze spichlerzem. Pomiędzy nimi znajdowała się turma (więzienie). Do budynków wozowni i stajni przylegały chlewy. Od wschodu stał budynek „wołowni”, za którym ciągnął się ogród warzywny. Rezydencja ogrodzona była parkanem murowanym i drewnianym. Wzdłuż ulicy, z każdej strony dworu, parkan był murowany z bramą i furtką. Całą posiadłość od zachodu i wschodu ku rzece, też ogrodzono parkanem. Dwór był murowany, otynkowany, pokryty dachówką i miał pięć kominów. Do drzwi wejściowych prowadziły trzystopniowe schody. Pomieszczenia wschodnie miały charakter gospodarczy. Znajdowały się tam kuchnie, piekarnia i izby czeladne. Część dworu od zachodu zajmowały izby reprezentacyjne i mieszkalne. Z lewej za dworem była piwnica - „sklep murowany”. Oprócz dworu, wszystkie budynki były drewniane. Wśród nich wyróżniała się dwu kondygnacyjna turma oraz stajnia ze spichlerzem, zbudowana z muru pruskiego, wszystkie przykryte dachówką. Wozownia pod gontami i chlew stojący obok niej kryty słomą, zbudowane były z drzewa kostkowego. Natomiast drewniany budynek „wołowni” przykrywał dach z dranic.

Barokowa, XVIII w. Rezydencja Ekonomiczna, prezentowała się wówczas bogato i okazale. Do dzisiaj przetrwał tylko "Dworek Administratora". Przywrócono mu dawny blask i funkcję bo znowu jest siedzibą administratora, ale też niekwestionowaną ozdobą Tykocina.