Antoni Borucki ekspedytor Poczty w Tykocinie

 

Budynek dawnej poczty w Tykocinie.

Antoni Borucki urodził się w 1833 roku i pochodził z wsi Judziniszki w pow. Kalwaria na Litwie. W 1876, miał 43 lata i w Sokołach ożenił się z Anną Porowską z wsi Porośl Wojsławy.

 

 

Małżonkowie zamieszkali w Tykocinie bowiem Antoni był tam (pewnie już wcześniej) ekspedytorem tykocińskiej poczty. W 1877 urodził się ich pierwszy syn Stanisław Antoni. W 1880 Julian Wojciech, a w 1882 Helena. Niestety dzieci Boruckich umierały jedno po drugim. Być może było to wynikiem jakiejś choroby bo ich ojciec umarł również w 1882 roku. Smutne to, bo w ciągu 5 lat, pięknie zapowiadająca się rodzina Boruckich przestała istnieć.

 

Akt ur. pierwszego syna, Stanisława Antoniego, w 1877 r. I podpis po polsku A Boruckiego i L Babeckiego

Akt zgonu ojca rodziny, Antoniego Boruckiego, w którym jest on już zawiadowcą tykocińskiej pocztowej stacji.

 

 ***

 

Jest jeszcze jeden wątek tej opowieści. W aktach metrykalnych tej rodziny, od początku spotykamy nazwisko Ludwika Babeckiego, jako świadka wszystkich wydarzeń i prawdopodobnie przyjaciela (możliwe, że z czasu powstania 1863) ekspedytora pocztowego Antoniego Boruckiego.

 

W dysertacji Małgorzaty Choińskiej, Ludwik Babecki występuje jako tykociński nauczyciel, aktywny podczas powstania styczniowego, a potem nieobecny w metrykach. Okazuje się jednak, że Ludwik Babecki nie był nauczycielem, ani też nie zniknął z miasta po powstaniu.

 

Historia Ludwika Babeckiego już w następnej opowieści.

 

M Choińska, "Społeczeństwo Tykocina...". s. 104.

 

M Choińska. s. 112.