Tadeusz Edward Straszewicz z Tykocina i jego synowie

1919 r. Sędziowie i prokuratorzy Sądu Okręgowego w Białymstoku. Po środku siedzi prezes Tadeusz Straszewicz (fot. z Białystok Ilustrowany. Zeszyt pamiątkowy, red. A. Lubkiewicz, Białystok 1921)

Tadeusz Edward Straszewicz urodzony w roku 1870 (71), był kolejnym synem Hieronima i Emilii z Morozewiczów małżonków Straszewiczów, który zapisał się na kartach historii. Idąc w ślady ojca adwokata, ukończył studia prawnicze. Praktykę odbywał w kancelarii ojca w Tykocinie. Ożenił się przed 1896 rokiem z Marią Szaniawską i miał z nią czterech synów.

Akt U pierwszego syna Janusza Michała.

Działo się w Tykocinie 14 stycznia 1897 roku. Stawił się Tadeusz Edward Straszewicz pomocnik adwokata przysięgłego w mieście Tykocinie zamieszkały i w obecności świadków … okazał nam dziecię płci męskiej, które urodziło się w Tykocinie, 26 września 1896 roku, z jego małżonki Marii z Szaniawskich… Dziecięciu temu na chrzcie św. dano imiona Janusz Michał…

W Tykocinie, 7 grudnia 1897, urodził się drugi syn Straszewiczów, Zdzisław. Ochrzczono go już w Białymstoku ? (aktu Ch. w tykocińskiej księdze z 1897 i 98 nie ma) gdzie rodzina Straszewiczów przeniosła się z Tykocina. Kolejni synowie rodzili się już w Białymstoku. Czesław w 1904 i Zbigniew w 1906 r.

Można z tych faktów wnioskować, że Tadeusz Straszewicz, przeniósł się do Białegostoku w 1898, by prowadzić tam praktykę adwokacką. W roku 1915, ewakuowany z rodziną do Rosji, przebywał w Moskwie, Kostromie, Piotrogrodzie, Kijowie i Białej Cerkwi. Po odzyskaniu niepodległości, przyjechał do Warszawy, gdzie otrzymał nominację sędziowską i misję utworzenia w Białymstoku instytucji sądowniczej. Misję rozpoczął w kwietniu 1919 i kontynuował w roku 1920, do czasu gdy Białystok zajęli bolszewicy. Po wojnie polsko-bolszewickiej, wrócił do Warszawy. Został sędzią apelacji, a w 1923, awansował do Sądu Najwyższego. Karierę sędziego zakończył po dwóch latach i został notariuszem. Do śmierci w 1934 roku, pracował przy Wydziale Hipotecznym Sądu Okręgowego w Warszawie.

Z aktu Z wynika że U się w 1870 r.

Synowie Tadeusza i Marii Straszewiczów

***

Janusz Michał urodził się 26 września 1896 w Tykocinie, został inżynierem. Służył w Wojsku Polskim. Ożenił się w 1937 w Warszawie.

Fr. aktu M Janusza.

***

Zdzisław urodził się 7 grudnia 1897 w Tykocinie, przed rewolucją 1917, studiował na Politechnice w Petersburgu, a po rewolucji prawo w Warszawie. 11 listopada 1918 roku wstąpił ochotniczo do Wojska Polskiego. Walczył i zginął w wojnie z bolszewikami w 1920 r.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Zdzis%C5%82aw_Straszewicz

Epitafium na Powązkach:http://www.sejm-wielki.pl/b/sw.125370

Ś.P.
ZDZISŁAW STRASZEWICZ
UKOCHANY SYN TADEUSZA I MARJI Z SZANIAWSKICH
PPOR. ART. W.P. STUDENT UNIW. WARSZ.
KAWALER KRZYŻA VIRTUTI MILITARI
ODZNACZONY 3 KROTNIE KRZYŻEM WALECZNYCH
ZGINĄŁ BOHATERSKĄ ŚMIERCIĄ
ZA WOLNOŚĆ POLSKI 14 - VIII. 1920
ŻYŁ LAT 22
ŚPIJ SPOKOJNIE SYNU DROGI
PRZEZ CZYNY SWOJE ŻYĆ BĘDZIESZ WIECZNIE
MATKA

***

Czesław urodził się 3 października 1904 w Białymstoku. Był pisarzem i radiowcem. Zmarł w Urugwaju w 1964 roku.

„Uważam go za najwybitniejszego pisarza mego pokolenia”, napisał w roku 1951 Jerzy Giedroyc o Czesławie Straszewiczu. Dzięki Giedroyciowi Straszewicz zaczął publikować w „Kulturze” i napisał Turystów z bocianich gniazd, jedną z najważniejszych książek emigracyjnych. Listy 1946–1962 to nieocenione, unikalne źródło wiedzy o powojennych losach Straszewicza, jego literackich planach, współpracy z „Kulturą” i Radiem Wolna Europa. Są tu też cenne fragmenty wspomnieniowe. Interesujące są uwagi poświęcone Gombrowiczowi, z którym Straszewicz opuścił kraj latem 1939 roku. Listy 1946–1962 pełne są też jego specyficznego humoru.Całość składa się na fascynujący autoportret jednego z ciekawszych i zarazem zapomnianych prozaików polskich minionego stulecia.